Hou jij ook van jou?
Wanneer heb jij jezelf voor het laatst een schouderklopje gegeven? Een aanmoediging als je iets ging doen waar je eigenlijk tegenop zag? Getroost op het moment dat je verdrietig was? Niet? Waarom niet?
Stel, je hebt een lange dag achter de rug met moeilijke gesprekken en toch heb je ze goed afgerond. Of je bent met een lastige klus bezig en het gaat niet zoals je in gedachten had. Je staat ’s avonds in de badkamer voor de spiegel en je ziet jezelf. Wat zeg jij dan tegen jezelf? ‘Oen, dat kun je veel beter.’ Of ‘het lukt mij nooit, ik kan er niets van.’ Hmm…weinig liefdevol…
Erkenning
Vaak wachten we op die momenten op bevestiging en aandacht van de ander. Dat is ook logisch, want we willen graag erkend worden om wie we zijn. We willen graag gezien worden en willen dat anderen van ons houden. En het liefst willen we dat anderen onvoorwaardelijk van ons houden, op de goede momenten en momenten dat we even niet zo leuk zijn.
Maar zie jij jezelf ook staan, op de goede en ook die minder leuke momenten? Kun jij jezelf erkennen? Het gevaar is dat als wij de verwachting van liefde en erkenning bij de ander neerleggen, dat we daar afhankelijk van worden. Wat als de ander even niet oplet of er niet is en je niet de aandacht kan geven? Ben je dan teleurgesteld? Ga je dat de ander kwalijk nemen? Stelt dan wat je hebt gedaan minder voor? Hoe vrij en onvoorwaardelijk voelt liefde dan?
Zelfliefde
Van jezelf houden is goed voor jezelf zorgen. Het is jezelf aanmoedigen als je ergens tegenop ziet. Jezelf troosten als je verdriet hebt of je schaamt. Het is zien dat je je best hebt gedaan en dat dat voldoende is, want morgen is er weer een dag. Het is van jezelf houden op de goede en minder goede momenten. Door van jezelf te houden vul je je eigen hart, je eigen behoeftes. En nee, dat is niet egoïstisch.
Je kunt pas iets geven als je zelf er voldoende van hebt. Niet voor niets wordt in een vliegtuig bij de veiligheidsinstructies gezegd, doe eerst je eigen zuurstofmasker om en daarna bij je kind.
Pas dan kun je het ook onvoorwaardelijk en vrij geven. Het maakt op dat moment niet uit of je er iets voor terug krijgt. Begrijp me niet verkeerd, het is heel fijn als liefde van twee kanten komt. Echter als jij van jezelf houdt ben je niet afhankelijk van een ander om jouw behoeftes te vullen. Je bent minder afhankelijk van de goedkeuring van anderen. Er is op dat moment geen verwachting, geen verplichting. Dan leef je vanuit overvloed van geven, in plaats van schaarste en behoeftig zijn. En dat maakt liefde vrij en zoveel fijner.
Ben je in staat om van jezelf te houden, dan straal je dat uit, je staat dan in je kracht. En trek je mensen en relaties aan die gezond zijn en goed bij je passen.
Dus geef jezelf een complimentje als je het goed hebt gedaan. Troost jezelf als je verdrietig bent of pijn voelt. Kijk jezelf eens recht in de ogen in de spiegel en zeg, ‘hé je hebt je best gedaan joh! Ik ben trots op je.’ Hoe anders voelt dat?
Je bent het waard om van gehouden te worden. En helemaal door jezelf.
