Hoe alles op zijn plaats valt

Normaal gesproken kijk ik niet zo vaak achterom. Wat gebeurd is, is gebeurd. Die momenten die een fijn en warm gevoel bij mij hebben achtergelaten heb ik opgeslagen in mijn geheugen. En de mindere momenten, die samenvielen met gevoelens van verdriet of boosheid, die heb ik losgelaten. Nadat ik ze eerst heb doorvoeld en doorleefd en mijn best heb gedaan om eruit te halen wat voor mij goed was om te weten. Maar daarna, voel ik geen behoefte meer om die mindere momenten weer op te zoeken. Het verleden is niet de plaats waar ik leef. Ik leef in het nu.

En ik kijk voor mij uit, naar de doelen die ik voor mijzelf heb gesteld. Ik kijk naar de dromen die ik heb en die ik graag nog wil waarmaken. Ze zijn nog niet tastbaar, die dromen. Ze hebben nog geen duidelijke vormen in het hier en nu aangenomen. Maar vanaf het punt waar ik nu sta, kan ik al wel de contouren in de verte zien. Heb ik al wel een idee waar ik wil uitkomen.

En nu ik hier zo sta en wat dromerig voor mij uit staar naar mijn toekomst, valt mij iets op. Er is meer te zien dan alleen die contouren. Elk beeld dat ik aan de horizon waarneem, is opgebouwd uit verschillende losse stukjes. En wanneer ik focus en nog beter kijk herken ik ze, die losse stukjes. Zie ik dat elke bouwsteen één van de ervaringen uit mijn verleden is. Ontwaar ik de mensen die ik ooit ben tegengekomen, in relaties, in vriendschappen en in mijn werk. Begrijp ik waarom elk van die ervaringen, of ik ze nou leuk vond of niet, nodig is geweest.

Zie ik de valkuilen waar ik ooit ben ingestapt en die bij mijn nieuwe doel ook precies zo kunnen voorkomen, maar die ik nu ga ontwijken. Zie ik welke nieuwe delen van mijzelf ik in het verleden heb ontdekt, die ik nu zo goed kan gebruiken om dat ene doel te halen. Begrijp ik hoe elke baan en alle werkzaamheden die ik tot nu toe heb gedaan, perfect passen in het plaatje dat ik nu voor ogen heb.

Had ik ook maar één van deze ervaringen gemist, dan was het nu voor mij lastiger geweest. En had ik op dit moment minder kennis gehad om te gebruiken, minder inzicht gehad in wie ik ben en in het leven algemeen en vooral had ik mij niet zo stevig en zelfverzekerd gevoeld dat die beelden aan mijn horizon echt haalbaar zijn.

Normaal gesproken kijk ik niet vaak achterom. Maar soms loont het om heel even terug te kijken. En te zien hoe al die stukjes uit je verleden nu perfect in elkaar passen en samen je toekomst vormen. Je toekomst die perfect past bij jou.

Rechten foto: Björn Simon

• geluk
• intuitie
• vrijheid