Sensitief en in balans

Het is een doorsnee ochtend aan het begin van de zomer. Om mij heen schieten auto’s mij voorbij op de snelweg, in hun haast om zo snel mogelijk hun bestemming te halen. De eerst blauwe lucht is inmiddels bedekt met een dun laagje wolken, waar de zon hard zijn best doet er doorheen te prikken. De radio staat uit en het is stil in mijn auto. Ik vind het fijn zo. De muziek zou mij nog onrustiger maken dan ik nu al ben. De borden langs de kant van de snelweg vertellen mij dat ik steeds dichter bij mijn bestemming voor vandaag kom; Amersfoort, Hilversum, Amsterdam, Schiphol en dan, de afslag naar zee. Ik ben onderweg. Onderweg naar balans.

Al een aantal dagen zit ik niet zo lekker in mijn vel. Als sensitief persoon weet ik inmiddels dat dat allerlei oorzaken kan hebben. Spanning, ergens teveel over nadenken, lastige emoties als boosheid of verdriet die mij plagen, een volle agenda waar de ene afspraak in de andere overloopt. Maar als ik even stil sta en bij mijzelf te rade ga, kan ik in geen van deze dingen de oorzaak vinden van wat ik nu ervaar. En toch, is er onrust in mijn lichaam. Als ik ’s ochtends opsta gaat het nog wel. Maar gedurende de dag bouwt het steeds verder op en aan het einde van de dag zit ik vol. Vol met prikkels en onrustige energie. Dan voelt mijn lichaam gespannen aan, ben ik kriebelig en aan het eind van de dag, ben ik moe.

Ik merk aan de mensen om mij heen en in de wereld in het algemeen, dat het in hun leven onrustig is. Relaties die eindigen, banen die ophouden te bestaan, onzekerheden over hoe hun toekomst eruit gaat zien, emoties die om al deze redenen opspelen. Hun zorgen en gevoelens vullen de lucht om hen heen. En dus ook de lucht om mij. Als sensitief persoon ben ik een open vat en voel ik wat zij voelen.

Bescherming van binnenuit

Inmiddels ben er ik wel aan gewend dat dit kan gebeuren. Weet ik dat ik mij niet kan afsluiten hiervoor. Nog sterker, ik wil mij hiervoor zelfs niet afsluiten! Afsluiten voor de lastige prikkels zou betekenen dat ik ook de fijne prikkels en mooie details minder opvang. En dat zou zonde zijn. Intussen heb ik geleerd hoe belangrijk het is om goed te luisteren naar mijn eigen gevoel en naar mijn eigen lichaam. En te voelen wanneer het teveel wordt en ik uit balans dreig te raken. Heb ik geleerd hoe belangrijk het is om onderscheid te maken tussen wat van mij is en wat van een ander. En wat van een ander is daar te laten. En heb ik geleerd hoe belangrijk het is om goed voor mijzelf te zorgen.

Want hoe meer ik in mijn leven de balans houd tussen inspanning en ontspanning, de lastige momenten weet aan te vullen met prettige ervaringen en ik liefdevol kijk naar mijzelf en wat ik doe, hoe steviger ik sta. Hoe beter ik kan omgaan met die enkele keren dat de vervelende prikkels van andere mensen mij raken. Dan is er geen reden om mij af te schermen. Dan bescherm ik mijzelf, van binnenuit.

Dus vandaag is zo’n dag om goed voor mijzelf te zorgen. Door te gaan wandelen en door die beweging mijn lichaam te ontspannen en mijn onrust kwijt te raken. Door de natuur op te zoeken en mijn zintuigen te vullen met alle zachte prikkels die daar zijn. Vandaag ben ik onderweg naar zee. Naar een rustige plek waar ik niet alleen tot rust kom, maar waar het zoute zeewater mij extra helpt om te ontladen van de onrust in mijn lichaam.

Wanneer ik even later bij het strand aankom is de bewolking verdwenen en laat de zon zich uitgebreid zien aan een strakblauwe lucht. Vanaf de parkeerplaats loop ik in één rechte lijn naar het water en op het zand aangekomen trek ik snel mijn schoenen uit. Zodra mijn voeten het zoute zeewater raken, blijf ik even staan en sluit ik mijn ogen.

Mijn zintuigen vullen zich. Ik voel hoe de zon mijn gezicht verwarmt. Ik hoor het zachte geluid van de golven. Ik voel hoe door de branding het water zacht over mijn voeten spoelt en daarna weer wegzakt en weer terugkomt. Langzaamaan voel ik hoe de onrust mijn lichaam verlaat en de rust weer terugkeert.

• geluk
• gezondheid
• hoogsensitief