Wie ik ben
Ik ben. Twee woorden die op zichzelf al voor alles staan. Een statement van kracht, van geloof en van eigenwaarde. We zien ze niet vaak, zo met z’n tweeën. We willen er graag nog iets aan toevoegen. Een naam, een beroep, een eigenschap. Iets wat nog duidelijker moet maken wie die ‘ik’ is. Soms heb je het woord dat volgt zelf gekozen, soms wordt dat woord door een ander bepaald. Hoe dan ook, zijn deze woorden echt? Of zijn ze een illusie?
Het begint al bij onze geboorte, of soms er al voor, als onze ouders willen weten wie we zijn. Het eerste woord dat aan ons toegevoegd wordt; je bent een jongetje of je bent een meisje. Al snel volgt je voornaam en wat meteen daarbij hoort, je achternaam; hoe word je vanaf nu genoemd en bij welke familie hoor je.
Het geloof waarmee je opgroeit, de opleiding die je volgt, je leefomgeving, het land waarin je woont, het werelddeel waar jij je bevindt. Het zijn allemaal dingen die als vanzelf een onderdeel worden van jouw wereld en gaan bepalen wie jij bent.
Er zijn woorden die anderen graag aan jou verbinden. Woorden die al dan niet zijn ontstaan uit ervaringen met jou. Woorden die worden gevormd door hun perceptie van de wereld en door hun eigen overtuigingen.
En dan zijn er nog de woorden die jij door je leven heen zelf hebt verzameld. Ze zijn gevormd door wat jij hebt meegemaakt en je hebt de conclusie getrokken dat dit is wat bij jou hoort. En dat dit is wat het is.
Stuk voor stuk heb je al deze woorden bij elkaar geraapt en vormen ze jouw wereld. Vormen ze jouw realiteit. En geloof je dat dit het moet zijn wie jij bent, duidelijk met grenzen afgebakend.
Wie ik ben
Ik ben in mijn leven veel dingen genoemd. Ik ben een vrouw. Ik ben Linda. Ik ben opgegroeid in het oosten van dit land. Ik ben inwoner van een geografisch zeer klein deel van deze grote wereldbol. Ik ben opgevoed met het gezegde ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’.
Anderen probeerden woorden aan mij te verbinden als; direct, eigenwijs, intens en introvert.
Door mijn leven heen leerde ik andere woorden ervoor in de plaats; integer, onafhankelijk, intuïtief en sensitief.
Lange tijd heb ik deze verzameling van woorden gezien als mijn wereld, als mijn realiteit. En ging ik binnen deze grenzen op zoek naar de mogelijkheden die er voor mij waren.
Maar is het realiteit? Ik vraag het mij steeds vaker af. Is dit wat het is?
Ik merk dat mijn wereld veel groter is dan de namen die ik mijzelf heb gegeven of die anderen op mij hebben geplakt. Dat er nog veel meer woorden zijn en dat de grenzen van wat ik zie als realiteit, een illusie is. De wereld is veel groter en dit, is nog maar het begin.
Ik merkte het toen ik hem tegenkwam en hij vroeg wie ik was. Ik herhaalde de woorden die ik al zo lang kende als mijn realiteit. Hij zei: “Waarom noem je jezelf zo? Je bent een schrijver, een verhalenverteller.” Hij noemde mij bij mijn echte naam en dat, maakte het verschil.
Rechten foto: Katherine Center ~ The Body Project
