Je zal maar verantwoordelijk zijn voor 17 miljoen mensen. Voor een grote uitdaging staan die je nooit eerder hebt meegemaakt, niet ver vooruit kunnen kijken en keuzes moeten maken met de informatie die je wordt aangereikt.

Nu zou je kunnen zeggen “comes with the territory”, had hij maar een andere baan moeten nemen. Maar toch. Ga er maar aan staan. Beslissingen nemen voor een grote groep mensen. Vraag een willekeurige leerkracht of het makkelijk is om in een klas van dertig verschillende leerlingen elk kind evenveel aandacht te geven. En zelfs in een kleine kring als je eigen familie: lukt het jou om iedereen altijd blij te maken?

Beslissingen nemen is niet eenvoudig. En iedereen tevreden houden ook niet. Helemaal als het tegenzit. En het zit nu behoorlijk tegen. Voor iedereen.

“Maar…ik kan niet meer elke dag naar kantoor. Ik kan niet sporten. Eke dag zit ik thuis met mijn partner en kinderen. Ik kan niet naar de kroeg. Weet je wel hoe erg het is als iets mis gaat?”

Ja, dat weet ik. Ik weet wat het is om je baan te verliezen. Om met beperkte middelen te moeten leven. Om een liefde te verliezen en je hart in stukjes te voelen breken. Te merken hoe broos gezondheid kan zijn en het leven van een dierbare kan beperken. De bodem van de put en ik kennen elkaar maar al te goed. Pijn doet verdomd veel zeer. Verdriet haalt je onderuit. En niet weten of het ooit goed komt kan je machteloos laten voelen. Leven in het donker is hartstikke beroerd.

Zelfredzaam

Precies: leven in het donker is hartstikke beroerd. Want wat heb je er aan om elke dag nog meer negatieve gevoelens daaraan toe te voegen? Om boos te zijn en te wijzen naar een ander dat die het moet oplossen. Tegen elk bericht wat je hoort of leest tegenaan te schoppen omdat je het er niet mee eens bent. Worden we daar gelukkiger van?

Eén ding wat ik van de bodem van die put heb geleerd is dat leven met zoveel negativiteit je nergens brengt. Het houdt je gevangen op diezelfde plek, waar je je machteloos en ongelukkig voelt.

Mag je dan niet boos, bang of verdrietig zijn? Jawel! Vooral doen. Maar laat het je niet gevangen houden. Voel het. Begrijp wat dit voor je betekent. Bedenk wat je wel zou willen. Wees creatief. En vooral…ga het dan ook doen!

Misschien is er één ding wat deze coronacrisis ons leert: de ultieme test in verantwoordelijkheid over ons eigen leven te nemen.

We kunnen veel meer dan wij zelf denken.

Rechten foto: Elijah O’Donnell via Unsplash

• emoties