Gelijkheid
Deze week heb ik met respect en bewondering geluisterd naar de speech van Emma Watson bij de Verenigde Naties. Niet alleen was ik onder de indruk van hoe ze daar stond en van de woorden die ze koos, maar bovenal was ik geraakt door het onderwerp waarover ze sprak, ‘gender equality’ ofwel gendergelijkheid.
Nu zal je misschien denken waarom, want het onderwerp gelijkheid tussen vrouwen en mannen is toch niet nieuw. Al tientallen jaren wordt gestreden voor meer mogelijkheden voor vrouwen, en terecht! Wat ik alleen jammer vind, is dat het onderwerp vaak eenzijdig wordt belicht.
Er wordt meestal gesproken over vrouwen en het feit dat zij hun kracht meer mogen aanspreken en meer voor zichzelf mogen opkomen. Het voelt voor mij als een strijd die ontstaat tussen vrouwen en mannen, kracht versus kracht. Zij tegen hen. En dat is volgens mij niet alleen waar gelijkheid over gaat. De één is niet beter dan de ander. En de ander is niet beter dan de één. Het ís belangrijk dat er gelijke kansen zijn voor mannen én vrouwen. Maar gelijkheid gaat niet alleen over materiële dingen, voor mijn gevoel gaat gelijkheid over nog meer. Gelijkheid gaat over balans.
Balans in jezelf
Voor mijn gevoel gaat het niet alleen om de balans tussen vrouwen en mannen onderling, maar ook of we in onszelf de balans kunnen vinden tussen onze vrouwelijke en mannelijke kwaliteiten.
In de oosterse beschaving wordt dat mooi verwoord in Yin en Yang. Yin en Yang zijn geen tegenpolen van elkaar, maar zijn twee elementen die samen de balans vormen. Yin gaat over de vrouwelijke natuur en Yang gaat over de mannelijke natuur. De ene keer zal je iets meer van je vrouwelijke kwaliteiten (ontvankelijkheid en empathie) willen laten zien en de andere keer iets meer van je mannelijke kwaliteiten (actief en daadkrachtig).
Hoe meer jij de balans in jezelf tussen mannelijk en vrouwelijk kunt vinden, hoe meer jijzelf en ook je dagelijkse leven in balans zullen zijn. Dan ben je in staat om zowel gezonde grenzen aan te geven naar anderen en actief te gaan staan voor wie je bent. Dan ben je in contact met je eigen emoties en die van anderen en kun je compassie en tolerantie tonen. Dan is er geen strijd in jezelf en als gevolg ook geen strijd met anderen om je heen. Emma verwoordt het zo:
If men don’t have to be aggressive in order to be accepted, women won’t feel compelled to be submissive. If men don’t have to control, women won’t have to be controlled. Both men and women should feel free to be sensitive. Both men and women should feel free to be strong.
Voor mijn gevoel werkt dit twee kanten op en geldt dit zowel voor mannen als vrouwen. Als we allemaal een beetje meer in balans zijn met onszelf, voelen we niet de behoefte om de ander te bekritiseren of domineren.
Is er nu dan geen balans?
Soms wel, maar volgens mij nog niet altijd. Nog teveel ontbreekt deze balans in mensen. Dat is ons ook niet kwalijk te nemen. Het is hoe we opgevoed zijn en wat de media ons door de jaren heen geleerd hebben.
Ik zie soms vrouwen die goed in contact staan met hun gevoelens en met de gevoelens van anderen. Ze zijn zorgzaam, gevoelig en ontvankelijk. En doen (soms te) veel om het de ander naar de zin te maken. Ik zie soms mannen die zich niet altijd bewust zijn van wat ze precies voelen en hun gevoelens wegstoppen. Ze komen heel sterk en dominant over en het is alsof niets ze kan raken.
Althans zo lijkt het.
Misschien willen deze vrouwen maar wat graag hun grenzen duidelijk stellen en hebben ze hele andere ideeën en wensen over hoe ze hun leven willen inrichten. Misschien willen deze mannen maar wat graag hun gevoelens laten zien aan hun kinderen en hun partner, maar vinden ze het moeilijk om die te uiten. Alleen, beiden hebben het nooit geleerd. Is er sprake van balans? Nee.
Andersom gebeurt ook. Er is de afgelopen jaren wel wat veranderd in de manier hoe kinderen worden opgevoed en ook hoe kinderen beïnvloed worden door de media. Ik zie de laatste jaren steeds meer vrouwen die wel hebben geleerd om voor zichzelf op te komen en die bijzonder krachtig zijn, soms zelfs overweldigend. Maar tegelijkertijd moeite hebben met empathie en het tonen van hun gevoelens. Net zoals er meer mannen zijn die zich bewust zijn van wat ze voelen en meer vanuit hun gevoel willen leven, maar het lastig vinden dat te combineren met daadkrachtig en sterk zijn. Ook hier is niet altijd sprake van balans.
Hoe vinden we de balans?
Door onze zoons en dochters te leren hoe ze op een gezonde manier met hun emoties kunnen omgaan.
Dat het oké is om boosheid, pijn en verdriet te voelen en dat je dat niet weg hoeft te stoppen, en dat je dat mag laten zien.
Dat het getuigt van kracht om je gevoelens en jezelf te laten zien aan anderen en dat dat respect verdient.
Dat het oké is om je grenzen aan te geven en voor jezelf op te komen als iets gebeurt of gezegd wordt wat je niet leuk vindt.
Dat we fouten mogen maken en daardoor juist leren wat we niet willen en wat we wel willen. En daardoor leren om te durven gaan voor wat we wel willen.
Dat we begrijpen dat ieder mens verschillend is en dat het juist de verschillen zijn die het zo leuk en afwisselend maken.
We plaatsen mensen soms nog steeds in hokjes. Als je een meisje bent, dan hoor je lief en zacht te zijn. En als je een jongen bent, dan hoor je stoer te zijn en mag je niet huilen. Maar of je nou een meisje of een jongen bent, bovenal ben je een totaal mens en je wilt je zo goed mogelijk verder ontwikkelen. Je wilt graag leren hoe je én gevoelig kunt zijn én waar nodig gezonde grenzen kunt stellen. Je wilt graag leren hoe je je leven in balans kunt houden. Maar vooral wil je vrij zijn om jezelf te zijn en dat laten zien aan de wereld. En dát is iets wat zowel vrouwen als mannen heel goed kunnen. Dát is iets waar ze allebei de ruimte voor moeten krijgen. Dat is voor mij, gelijkheid.
De speech van Emma Watson voor de Verenigde Naties.
Rechten foto: Alysa Bajenaru via Unsplash
