Mannen: sensitief is sterk
“Belachelijk. Seksistisch. Wie zijn zij om te bepalen wat het betekent man te zijn.” Zomaar wat reacties op de nieuwe reclame van Gillette. Een filmpje waarin het scheermerk uitnodigt om ‘The Best Men Can Be’ te zijn; respectvol naar andere mensen, tussen vechtende jongens inspringen, oog hebben voor wanneer een vrouw lastig wordt gevallen, een jongen helpen die achterna wordt gezeten.
Nou ben ik een vrouw, en kan ik mij absoluut geen beeld vormen wat het betekent man te zijn. Maar, nou ben ik een vrouw en ik kan wel een beeld vormen hoe vrouwen mannen zien.
En ik vraag mij af, je kunt toch allebei zijn als man? Sensitief en sterk. Sterker nog, ik zou zeggen sensitief is hetzelfde als sterk, en verdomd aantrekkelijk.
Het vraagt kracht en moed om je emoties te voelen
‘Huilen is zwak. Dat is voor meisjes hoor. Kom op, doorgaan het gaat vanzelf wel weer over.’ Hoe lang roepen wij dit al in onze samenleving? En niet alleen tegen jongens, meisjes horen precies dezelfde woorden. Wat een onzin. Weet je hoeveel kracht ervoor nodig is om je emoties echt te voelen? Te moeten ervaren dat er iets is wat pijn doet of wat je niet kunt? Dat voor jezelf durven toegeven en het ook nog aan anderen te laten zien? Daarvoor heb je moed nodig. Daar is niets zwaks aan.
Net zoals het meevoelen met het verdriet of leed van een ander. Jezelf toestaan in iemand anders schoenen te gaan staan en hetzelfde te voelen. Je eigen mening even voor je te houden en echt te luisteren. Dat vraagt net zoveel kracht, moed en eerlijkheid. Mensen die dat kunnen?, dat zijn de mensen naar wie ik het liefste luister en naar wie ik op kijk. Dan zie ik iemand die de goede momenten kent en die laat zien ook met tegenslag weet om te gaan. Iemand die niet zomaar iets roept maar weet waar hij het over heeft. Dat dwingt bij mij respect af.
Anderen kijken naar je op
Kijk nog eens goed naar de tweede helft van het filmpje. Naar de jongen die zijn vader ziet opkomen voor iemand anders. In zijn ogen zie ik geen spot of minachting, maar lees ik bewondering en ontzag. Bovendien tussen vechtende mensen inspringen daar moet je stevig voor in je schoenen staan. Net zoals opkomen voor een ander. Hoe mooi is het als je zoon of dochter naar je opkijkt? Dat is toch iets wat elke ouder graag zou willen.
Wij zijn tot meer in staat dan wij denken
We klagen zoveel over liegende politici, over directies die alleen maar aan geld denken, over beleidsmakers die geen oog hebben voor de medemens. Willen we beleidsmakers die openstaan voor anderen (in de zorg, in het onderwijs, bij gemeentelijke instanties), dan kunnen wij kinderen begeleiden zo te worden. Door als volwassenen met ons gedrag te laten zien hoe je oog hebt voor anderen.
We kunnen niet klagen en tegelijkertijd verwachten dat iets door anderen wordt opgelost. Wij zijn zelf tot meer in staat dan wij denken.
Willen we dat politici fouten durven toegeven? Wij kunnen kinderen laten zien hoe je dat doet. Door zelf met schaamte en schuldgevoelens leren omgaan en eerlijk naar onze eigen fouten durven kijken. Willen we directies die niet alleen maar met geld bezig zijn, maar met plannen om iets echt te verbeteren, dan is het aan het ons volwassenen om kinderen te laten zien hoe je dat doet.
Naar mijn idee is dat bijzonder krachtig, mannelijk en ja, verdomd aantrekkelijk.
Dit verhaal verscheen ook als opiniestuk in De Stentor.
