De weken van het thuisonderwijs zitten er bijna op. Veel mensen praten over snel weer aan het werk, om een leerachterstand in te halen. Waarom? De meest waardevolle lessen komen juist nu.

Dat deze periode rondom het coronavirus veel impact op ons heeft (gehad) is meer dan duidelijk. Werk heeft misschien stil gelegen, we hebben het wat rustiger aan gedaan en niet alles onze volle aandacht kunnen geven of misschien was het juist zo anders dat we op onze tenen moesten lopen. Het liefst willen we zo snel mogelijk terug naar hoe het eerst was, naar normaal. Onze achterstand weer inhalen.

Waarom? Juist nu valt er zoveel te leren. Te leren van elkaar.

Voor de meeste gezinnen geldt dat ze best geïsoleerd hebben geleefd. De weinige personen die een kind zag was hun vader of moeder, broertjes of zusjes of een paar kinderen in de buurt. Er was online contact via Teams met school en misschien ook wel met opa of oma.

Maar is dat werkelijk hoe elk kind deze coronaperiode heeft ervaren?

Invloed van stress

Meer dan wij denken zijn er gezinnen waar vader of moeder niet hun volle aandacht konden geven. Waar er geen ruimte was voor het verdriet of angst van een kind. Of hulp bij de lessen thuis. Eerder stress en irritatie. Misschien zelfs was het contact met vader helemaal verbroken, omdat een kind vanuit veiligheid alleen bij de moeder moest blijven. Gezinnen waar een kind geen laptop had om lessen te volgen, de aandacht naar iets anders als stress te verleggen of de mogelijkheid had om met iemand hierover te kunnen praten.

Uit onderzoek weten we dat stress een negatieve invloed heeft op ons brein, en dus ook de mogelijkheid om dat brein te gebruiken om tot leren en tot werken te komen. Behalve omstandigheden buiten ons, zorgen onverwerkte boosheid, angst en verdriet ook voor stress.

Ander onderzoek laat zien dat vóór de coronaperiode ruim 45% van de kinderen in groep 8 al aangaven ingrijpende gebeurtenissen te hebben meegemaakt die hun leven negatief beïnvloeden.

Laten we daarom niet te snel weer met ons normale programma verdergaan, maar eerst naar elkaar gaan luisteren. Praten over wat je denkt en voelt helpt bij het verwerken, én zorgt voor meer begrip onderling.

Waardevolle lessen

We kunnen zoveel leren van deze situatie en van elkaar. Namelijk dat tegenslag bij het leven hoort en dat er verschillende manieren zijn om ermee om te gaan, ook een gezondere manier dan je misschien als kind leert in jouw gezin. Dat wanneer je je verdrietig of bang voelt dat helemaal niet gek is, dat je niet de enige bent en hoe praten over wat je voelt en denkt kan opluchten.

Het zorgt voor minder psychische problemen. Meer begrip voor elkaar, wat leidt tot een betere sfeer in de klas. En een gezondere omgeving om tot leren te komen. Wat weer zorgt voor kinderen die het beste uit hun schoolperiode kunnen halen.

Wanneer we elkaar weer ontmoeten, heb dan oprecht aandacht voor elkaar. Vraag ‘hoe was het voor jou?’, en maak tijd om echt te luisteren naar elkaars ervaring. Zodat we als een echt team weer verder gaan.

Van kleuterschool tot hoger onderwijs.

En ook van kantoortuin tot de werkvloer.

Dat lijkt mij geen achterstand. Maar juist een voorsprong.

Dit verhaal verscheen als opiniestuk in dagblad De Stentor.

Rechten foto: National Cancer Institute via Unsplash

• emoties
• onderwijs