Een echt moment
Bij echte momenten denk je vast aan een bijzondere ontmoeting. Een speciaal iemand als een vriend of vriendin of één van je kinderen. Iemand waar je een goede band mee hebt en waar je een kostbaar moment mee hebt gedeeld. Weet je dat je met een volslagen vreemde, iemand die je nog nooit eerder hebt ontmoet ook mooie momenten kunt delen? Zo maar, op straat of in de winkel. Soms duren ze maar heel kort. Toch lopen we in het dagelijkse leven zo makkelijk langs elkaar heen en zien we elkaar niet echt staan.
Ik herken het wel hoor, er zijn van die momenten dat je het zo druk hebt en je zo gefocust bent op je zelf dat er niets in je omgeving is wat je opvalt.
Je staat in een winkel bij de kassa om je boodschappen af te rekenen en op dat moment gaan er tig dingen door je hoofd. Je kijkt nog een keer naar je aankopen en denkt ‘heb ik nu echt alles, of was er nog iets wat ik mee moest nemen’. Je gaat afrekenen en zoekt naar de juiste pinpas en tegelijkertijd vraagt de persoon achter de kassa of je nog een kortingskaart hebt, ‘o ja, waar heb ik die ook alweer’.
Tijdens het afrekenen wil je én zorgen dat je alle boodschappen oppakt en in je tas doet én herinner je jezelf er ook aan dat je je pinpas niet achterlaat in het apparaat maar weer mee neemt. En ondertussen staat er iemand achter je die duidelijk laat merken dat wachten best wel lang duurt en ook hij graag aan de beurt wil zijn. Pfff…. ja dan heb je toch ook geen tijd om nog eens uitgebreid met de kassière in gesprek te gaan?!
Een echt moment
Nee, uitgebreid hoeft ook niet. Maar tussen het afrekenen door heb ik mijzelf aangeleerd om even stil te blijven staan. Een kort moment kijk ik even op van mijn eigen bezigheden en kijk ik naar de persoon tegenover mij. Ze merkt het. En op het moment dat onze ogen contact maken glimlach ik even, met mijn mond, en met mijn ogen. Voor heel even is er contact. Een echt moment tussen ons. Ik zie haar, en zij ziet mij. Meestal krijg ik een glimlach terug. En op dat moment valt alle drukte en stress even weg en is er alleen dat moment. Zucht…rust…
No act of kindness, no matter how small, is ever wasted ∼ Aesop
Soms leiden die momenten tot meer en nemen we allebei de tijd om een gesprekje aan te gaan. Zo maar, over de kleine dingen. Dat er nog een warme dag aan zit te komen en hoe fijn het is om daar nog even van te genieten. Dat het bijna weekend is en we uitkijken naar iets moois. En heel soms ontstaat er een band, een herkenning als je elkaar weer ziet. Weet de bloemenman op de markt inmiddels welke bloemen je mooi vindt en zorgt hij ervoor dat ze elke zaterdag voor je klaar staan. Hoef je niet meer uit te leggen wat je zoekt, maar komt de verkoopster zelf met iets wat past.
Carry out a random act of kindness, with no expectation of reward, safe in the knowledge that one day someone might do the same for you ∼ Diana Spencer Princess of Wales
Het gaat ook wel eens anders hoor. Soms kijk ik iemand aan en gebeurt er helemaal niets. De persoon tegenover mij merkt de aandacht voor haar niet op. En als ik bij het weggaan dan toch nog even oogcontact zoek en ‘fijne dag’ zeg, kijkt ze mij verschrikt aan. Dít had ze niet verwacht!
Maar…langzamerhand komt er verandering in en worden ook zij iets zachter en rustiger en nemen meer mensen de tijd, voor een echt moment.
