Loslaten en vertrouwen
Wat doe je als alles tegen lijkt te zitten? Soms zit het zo tegen, dan lijkt het donker om je heen en verlang je naar een lichtpuntje. Een stip aan de horizon waarnaar je kunt uitkijken. Want als je die stip maar ziet, dan komt het wel goed. Dan kun je loslaten, dan kun je vertrouwen. Heb je die stip nodig? Of kun je vertrouwen op jezelf en op iets hogers dat het goed komt?
Je verliest je baan of je verliest een liefde. Met de studie die je hebt gedaan kun je geen baan vinden. Je hebt wel werk, maar zit niet meer op je plek en je wilt dolgraag iets anders doen maar dat lukt niet. Soms zit het erg tegen en vraag je jezelf af, wat nu! Wanneer komt het nou goed?!
Ik ken het gevoel, ik baal en ik heb verdriet. Op dit moment zie ik geen stip aan de horizon waar ik mij aan kan vasthouden. Ik hou graag van plannen en van duidelijkheid, een beetje structuur zeg maar. Dan weet je waar je aan toe bent hè, en dat is fijn. Maar dingen gaan niet zoals ik in gedachten heb. Ik weet wel wat ik graag zou willen, maar het is er nog niet. Het voelt alsof ik de controle over mijn leven kwijt ben. Er is ergens de neiging om mij over te geven aan dat gevoel van hopeloosheid en er in weg te zinken. Dat gevoel van water, dat door een afvoerputje naar beneden zakt. Maar eigenlijk wil ik dat niet. Ik ben geen slachtoffer en diep vanbinnen hou ik helemaal niet van drama. Ik sta op een punt waar het lijkt alsof er niets gebeurt. En ik wil zo graag vooruit!
Vertrouwen
Ik probeer wel van alles, ja dat wel. Ik ben allerlei zaadjes aan het planten, her en der. Maar…mijn zaadjes komen niet op. Hm…heb ik wel gezaaid in goede, vruchtbare grond? Moet ik nog iets doen om ze op weg te helpen? Nog meer zaadjes planten misschien? Zucht… De energie stroomt niet, althans zo lijkt het voor mij. En ik heb de neiging om het op te geven.
Maar is dat wel zo? Gebeurt er werkelijk niets? Of toch… Misschien is het nog niet de juiste tijd om te oogsten. Misschien zitten die zaadjes nog wel goed daar onder de grond en mag ik het even loslaten. Oh…dat woord ‘loslaten’… zo moeilijk… En dat andere woord ook… ‘vertrouwen’… Pff…
You don’t always need a plan. Sometimes you just need to breathe, trust, let go and see what happens
Loslaten
Wat ik wel kan doen is in beweging blijven. Stappen blijven zetten en zaadjes blijven planten, hoe klein ze ook zijn. Blijven vertrouwen op die stem in mij, mijn intuïtie. De stem die mij af en toe een tip geeft of een naam noemt. De stem die mij aanspoort om op het juiste moment de tv aan te zetten, die mij wijst op een bepaald bericht op social media. Kleine hints die mij wijzen in de richting die ik wil gaan. Want dat is wel belangrijk, weten welke richting je op wilt gaan. Voelen waar je warm voor loopt, waar je plezier van krijgt. En durven te vertrouwen dat deze passie die je voelt, dat dat jouw richting is. Vertrouwen op wat leeft in je hart. Loslaten dat het moet gebeuren op het moment dat jij dat wilt en op een manier die bij jou past. Het overlaten aan het universum, een hoger iets.
Maar wat moet je dan ondertussen? Gaan zitten wachten? Nee dus. Ondertussen ga je genieten van je leven. Van de zon die schijnt en dat je zomaar tijd hebt om daarvan te genieten. Van de mooie mensen die je opeens ontmoet en een leuk gesprek mee hebt. Van het mooie uitzicht vanaf je fiets of vanuit de auto. Genieten van die kleine dingen, genieten van NU. Loslaten dus.
Rechten featured foto: Johannes Plenio via Unsplash
